Doris & Alexander’ın kır düğünü
Cevap: Köln’de. Soru: Peki Köln’de nerede? Cevap: Bilmiyoruz.
Birgeler Mühle’yi hiç düşündünüz mü?” diye sordu Ute. Hayır, bilmiyoruz ama Alexander’ın ailesi Lissendorf’ta, büyükannesi ve büyükbabası da Niederehe’de yaşıyor. O zaman neden bir dahaki ziyaretinizde değirmene bir göz atıp düğün kutlamanız için uygun olup olmadığını görmüyorsunuz?
Ne kadar çabuk söylenirse o kadar çabuk yapılır.
Ute daha önce değirmene, Cumartesi günü olan 15 Mayıs’ta bir düğün yapılıp yapılamayacağını ve o gün için henüz bir parti rezervasyonu yapılıp yapılmadığını sormuştu. Bayan Reetz hemen bizimle irtibata geçerek düğün salonunun hala müsait olduğunu ve kayıt memuruyla irtibata geçmemiz gerektiğini bildirdi.
16 Ocak’ta Niederehe’deki büyükanne ve büyükbabamızı ziyaret ettik ve daha sonra konum hakkında bir fikir edinmek için ebeveynlerimizle birlikte değirmeni ziyaret ettik. Bayan Meyer bize ziyafet salonunu, kayıt ofisini ve değirmen binasını gösterdi.
Rustik ambiyans hepimizi çok etkiledi. Bir hafta sonra, 23.01’de. Erwin ile ilk görüşme için bir araya geldik. Bize bugüne kadar değirmende gerçekleşen düğünleri anlatmak için çok zaman ayırmıştı.
Erwin bize bir teklif yaptı ve biz de evde huzur içinde bu teklifi inceledik.
Rustik ambiyansı aklımızdan çıkaramadık. Bir başka belirleyici faktör de bir Eifel kızı olarak Köln’de değil Eifel’de evlenmek istememdi.
Erwin daha sonra değirmende birlikte bir “prova yemeği” yememizi ve düğün günü menü olarak ne servis edileceğini seçip kararlaştırmamızı önermişti. Önce bir açık büfe düşünmüştük, ancak Erwin bizi böyle bir etkinlik için bir menünün daha uygun olacağına ikna etti. Geriye dönüp baktığımızda, bunu sadece teyit edebiliriz. Doğru bir karardı.
28 Şubat’ta bir prova yemeği için buluşmayı kararlaştırmıştık. Farklı başlangıçlar, çorbalar, ana yemekler ve tatlıların yanı sıra bunlarla uyumlu içeceklerden oluşan geniş bir seçki vardı. Her şey mükemmeldi. Seçim yapmakta zorlandık. Bu günü hemen unutmayacağız, çünkü 28 Şubat’ta Eifel’de, daha doğrusu tüm Kuzey Ren-Vestfalya’da böyle bir fırtına koptu. Tren seferleri askıya alınmıştı, bu nedenle Ute yemekten sonra bizi Köln’e götürdü.
Artık çoktan uzun bir yol kat etmiştik. Kayıt memuru Bayan Jaax’ın çok iyi işbirliğinden ve esnekliğinden de bahsetmek isteriz. Bu noktada bir kez daha içten bir “teşekkür”. İstediğimiz tarih olan 15 Mayıs artık kesinleşmişti.
Ute, Erwin’i birkaç kez aradı. Her zaman yeni bir şeyle gelirdi. Çok sabırlıydı, dengesini bozamazdınız. “İstediğiniz kadar arayabilirsiniz, ben her zaman yanınızdayım!” Düğün tarihinden birkaç gün önce, Ute ve Christine değirmene geri döndüler. Erwin yine yanımızda durdu, bize daha fazla ipucu verdi ve endişelenmemize gerek olmadığını, her şeyin bizim yararımıza yapılacağını söyledi. İşte böyle oldu.
Nikah töreninin ardından lezzetli değirmen somunları ve çilek kalbi şeklinde kocaman bir pastanın yer aldığı bir resepsiyon düzenlendi. Bu Erwin’in de önerisiydi. Harikaydı. Her gelin çiftine sadece Erwin’in önerilerini takip etmelerini tavsiye edebiliriz, o zaman her şey mükemmel olacaktır.
Öğleden sonra değirmende rehberli bir tur düzenlendi. Üç grup halinde araziye doğru ilerlediler. Personelin değirmeni ve tarihini yabancı konuklarımıza İngilizce olarak da anlatabilmesi bizi çok şaşırttı. Biz 12 ulusun temsil edildiği bir toplumduk. Tüm konuklar değirmeni ve mükemmel yemekleri çok beğendi.
Akşam 7.30 civarında menü servis edildi. Erwin’in düğün günü, daha önceden duyurulmamış olan vejetaryen menüyü daha fazla misafirin istemesi üzerine zorlandığını belirtmek isterim.
Sevgili Erwin ve mutfak ekibinize bir kez daha büyük bir övgü ve “teşekkür”. Konuklardan hiçbiri bir şey fark etmedi. Yarattığımız bu karmaşa muhtemelen başka bir yerde mümkün olmazdı. Özür dilerim.
Her şey saat gibi işledi.
Kurslar arasında verilen aralarda Bad Münstereifel’den gelen “Eifeler Mundartfreunde” düğün sahiplerini uygun skeçlerle eğlendirdi.
Lezzetli menünün ardından Schleiden’den “Sleidanias” çaldı. Canlı müzik grubu konukları dans ettirdi ve şarkı söyletti. Grubun gece 02.00’de veda etmesinin ardından genç nesil CD ve dizüstü bilgisayarlar aracılığıyla çılgına döndü. Gelin çift, son konuklar ve tabii ki Erwin saat 05.30 sularında balo salonundan ayrıldılar. Salondaki ışıklar kapatıldı ve Birgel’de hava yavaş yavaş yeniden aydınlanmaya başladı.
Sabah 9.30 civarında kahvaltı için değirmene gittiğimizde, Erwin yine tezgâhın başındaydı ve yeni misafirlerle ilgileniyordu.
Sevgili Erwin ve değirmen ekibinize, Birgel’deki tarihi su değirmeninde unutulmayacak kadar güzel bir düğün günü için tekrar teşekkür ederiz.
Doris & Alexander
Ute & Tom
Christine & Joachim